Het afgelopen jaar zijn we met ons pa heel wat keer in het ziekenhuis geweest. In zes maanden tijd is hij drie keer geopereerd. Het lijkt nu weer rustig te zijn na de laatste operatie. Gelukkig maar! Want ik wil hem nog lang niet missen! Hoewel hij onder 3 maandelijkse controle zal blijven staan voor de aankomende jaren blijft hij positief. Voor hem en andere dierbaren die er niet meer zijn, wil ik die berg op! Ook al ben ik ontzettend bang voor wat me te wachten staat!( zo lang fiets ik nog niet)! Mijn angst voor “de berg” staat niet in verhouding met, hoe bang mensen moeten zijn die de vreselijke diagnoses van een arts te horen krijgen! Of de angst van de mensen die machteloos aan de zijlijn staan, die een dierbare (gaan) verliezen. Ik zal geen bergen gaan verzetten, maar ik hoop erop om zoveel mogelijk geld in te zamelen dat gebruikt word om onderzoeken te doen naar kanker! Zodat er hopelijk nieuwe technieken gevonden worden om deze ziekte te behandelen en hopelijk in de toekomst te bestrijden