2004 werd ik voor het eerst vader maar verloor in dezelfde periode verloor ik mijn eigen vader. Dit was een aangrijpende periode. Aan de ene kant de vreugde maar aan de andere kant het verdriet. De afstand was lastig en heb dan ook te weinig aandacht kunnen geven aan mijn vader. Op 5 april 2004 hoorde ik in de ochtend het hartje kloppen van mijn ongeboren zoon, maar 2 uur later kreeg ik het slechte nieuws dat mijn vader niet meer beter kon worden. Op 4 augustus werd mijn zoon geboren. En mijn vader was er bij. De mooiste dag van mijn leven.... toch werd de tijd van genieten steeds korter en op 23 oktober had mijn zoon geen opa meer. Na ruim 15 jaar krijg ik eindelijk de kans om iets te doen. Mijn eigen lichaam liet mij in de steek om dit te ondernemen. In 2019 ben ik geopereerd van een pijnlijke knie. Nu gezond en wel kan ik weer goed bewegen..... tijd om te herdenken